Τελικό
και ειδικό.
·
Το
απαρέμφατο τις περισσότερες φορές ισοδυναμεί ή με ειδική πρόταση ή με οποιαδήποτε άλλη πρόταση επιθυμίας.
·
Όταν
ισοδυναμεί με ειδική πρόταση, λέγεται ειδικό. Το ειδικό
απαρέμφατο μεταφράζεται με το ότι + οριστική (δέχεται άρνηση ού).
·
Όταν
το απαρέμφατο ισοδυναμεί με πρόταση επιθυμίας λέγεται τελικό. Μεταφράζεται
με το να + υποτακτική (δέχεται άρνηση μή).
Έναρθρο
απαρέμφατο:
λέγεται το απαρέμφατο που έχει μπροστά άρθρο. Μεταφράζεται ως τελικό απαρέμφατο
ή με το αντίστοιχο του ουσιαστικό.
Τελικό
απαρέμφατο ως υποκείμενο δέχονται :
- Τα απρόσωπα ρήματα π.χ δοκεί,
πρέπει, συμβαίνει, έστι, χρή, μέλει κ.α
- Οι απρόσωπες εκφράσεις π.χ ανάγκη
εστί, δυνατόν εστί, άξιον εστί κ.α
Ειδικό
απαρέμφατο ως υποκείμενο δέχονται τα απρόσωπα ρήματα: αγγέλεται, άδεται, δοκεί,
θρυλείται, λέγεται, νομίζεται, κ.α
Τελικό απαρέμφατο ως
αντικείμενο σ’ όλους τους χρόνους εκτός από μέλλοντα δέχονται τα ρήματα:
·
Τα
βουλητικά δηλ. Όσα δηλώνουν επιθυμία πχ. Βούλομαι, ποθώ, επιθυμώ, ζητώ, εύχομαι
κ.α
·
Τα
κελευστικά και προτρεπτικά: πχ κελεύω, λέγω, πείθω, προτρέπω
·
Τα
απαγορευτικά π.χ απαγορεύω
·
Τα
δυνητικά π.χ δύναμαι, μπορώ, οιδα, επίσταμαι
·
Όσα
σημαίνουν αποφασίζω, διανοούμαι π.χ γιγνώσκω, εννοώ,επιβουλεύω, βουλεύομαι
Ειδικό
απαρέμφατο ως αντικείμενο δέχονται τα ρήματα που σημαίνουν:
·
Πληροφορούμαι
π.χ λέγω, πληροφορώ, φημί, ακούω
·
Τα
δοξαστικά δηλ. όσα φανερώνουν γνώμη ή κρίση π.χ δοκώ, νομίζω, λογίζομαι,
εικάζω.
Ταυτοπροσωπία: Λέγεται το φαινόμενο κατά το οποίο
το υποκείμενο του ρήματος είναι ίδιο με το υποκείμενο του απαρεμφάτου.
Ετεροπροσωπία: Όταν το υποκείμενο του απαρεμφάτου
είναι διαφορετικό από το υποκείμενο του ρήματος. Τότε το υποκείμενο του
απαρεμφάτου βρίσκεται σε αιτιατική πτώση και τη μεταφράζουμε με ονομαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου