Ίστωρ

ἴστωρ και ἵστωρ ό, ἡ (Α) 1. αυτός που γνωρίζει τους νόμους και το δίκαιο, κριτής, δικαστής 2. μάρτυρας 3. ως επίθ. έμπειρος 4. (το αρσ. στον πληθ.) οἱ ἵστορες οι διαιτητές. [ΕΤΥΜΟΛ. < *Fίδ- τωρ (με τροπή τού δ σε σ προ τού οδοντικού τ) < *Fιδ-, μηδενισμένη βαθμίδα τής ΙΕ ρίζας *weid- «βλέπω» + κατάλ. -τωρ δηλωτική τού δρώντος προσώπου. Πρόκειται για παρ. τού ρ. οἶδα (πρβλ. ἰδ-εῖν < *Fιδ-εῖν). ΠΑΡ. ιστορία, ιστορώ

Ίστωρ

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Τράπεζα Θεμάτων: Αρχαία Ελληνικά Α΄ Λυκείου (λεξιλογικές ασκήσεις Θουκυδίδη) | Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διαγώνισμα Α΄ Λυκείου: Γλωσσομάθεια

Συνολικές προβολές σελίδας

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ